Ҷашнҳои Ялдо, Сада ба Наврӯзу Меҳргон пайванд буда, таърихи дуру дароз доранд ва ба рӯзгори инсонҳои замони ибтидоӣ мерасанд. Онҳо бо гоҳшумории (тақвими) ниёгони мо иртиботи ногусастанӣ доранд. Пайдоиши онҳо ба зиндагии ҳаррӯза, ҳар ҳафта, ҳармоҳа ва ҳарсолаи мардум пайваст буда, дар асл ҳисоби замони кишту кору чорводорӣ аст.

Одамони замони қадим чор унсури зиндагӣ об, ҳаво, хок, оташро гиромӣ медоштанд. Яке аз онҳо оташ, ҳамчунин хуршеду равшании он барои рӯзгузаронии мардум бисёр муҳим буд. Аз ин рӯ, қавму қобилаҳои гуногуни олам ба хуршеду оташ эътиқоди махсус доштанд. Ҳамин эътиқод буд, ки онҳо гумон мекарданд, ки хуршед ҳам ба монанди тамоми мавҷудоти табиат таваллуд мешаваду мемурад. Мувофиқи боварҳои мардумӣ дарозтарин шаб ин зоиши хуршед ва охири тирамоҳ пеш аз оғози зимистон ин марги хуршед буд. Он шаби дарозтаринро шаби чилла ё шаби ялдо мегуфтанд. Ялдо вожаи суриёнӣ буда, маънояш ҳамон таваллуд аст. Ба ин таваллуд мардумони гуногун эҳтиром мегузоштанд. Баъдҳо ниёгони мо низ ин таваллудро бо номи шаби чилла ва шаби ялдо ҷашн мегирфтанд.

Ватан сарзамини меҳр аст, ки фароварди орзуву омолҳои неки моро ғалаёни туғён он ҷост ва, албатта, он ҳам, аз ишқи поки инсонӣ маншаъ мегирад ва дар дидгоҳи мо бо ҳар қатра обу хоки муқаддаси Ватан бузургӣ касб мекунад. Муқаддас аз он аст, ки ҳавояш навозишгари рӯҳ асту обу хокаш ангезаи вуҷуд, ки дар фаросӯи ёдҳо арзани вафо мекорад, ба мисле ки асрҳо қабл аз ин устоди шуаро Абуабдуллоҳ Рӯдакӣ фармуда буд:

Ҳар як халқу миллат дорои одату анъанаҳои махсусе мебошад. Анъанаю маросимҳо табиатан аз ибтидои таърих миёни ҷомеа ба вуҷуд омадаю дар давраҳои минбаъда ташаккул ёфтааст. Аслан, маросимҳо аз нуқтаи назари фалсафӣ мазмуни дохилӣ, мундариҷаи воқеаю ҳодисаҳои алоҳидаро муайян мекунанд, ҳиссиёти ба онҳо алоқамандро ба тарзи рамзӣ ифода менамоянд. Маросимҳо аз таҷрибаи ҳаёт, махсусан аз ҷиҳатҳои зебогии ҳаёт бармеоянд.

Дар ҳамаи Паёму суханрониҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷанбаҳои гуногуни низоми маорифи ҷумҳурӣ дар ҳамбастагӣ бо таълиму тарбияи насли наврас ҳамаҷониба таҳлил гардида, дар ин замина дастурҳои мушаххас ироа мегарданд.

Дар Паёми тозаи худ (26.12.2018)  Пешвои миллат оид ба ин масъала, аз ҷумла, чунин таъкид кардаанд: “Бояд гуфт, ки дар соҳаи маориф ду проблемаи асосии ҳалталаб вуҷуд дорад. Якум, норасоии кадрҳои соҳибкасби омӯзгорӣ ва дуюм, баланд бардоштани сатҳу сифати таълим дар тамоми муассисаҳои таҳсилоти кишвар.